Wat mij opvalt is dat veel 50+ers erg veel van anderen verwachten. Dit varieert van “de overheid”, tot “mijn netwerk”, tot “ John de Wolf”. Uiteindelijk heb je alleen iets van jezelf te verwachten. De meeste werkzoekenden gebruiken om aan ander werk te komen in eerste instantie alleen en vrijwel uitsluitend de methode Solliciteren. Moedeloos geworden door de vele afwijzingen gaat een werkzoekende soms over tot het inzetten van andere activiteiten. Ik hoor hen vaak over praten dat je “moet gaan netwerken” of “moet gaan bloggen” om aan ander werk te komen. Wanneer er 2 netwerkgesprekken gevoerd zijn of 2 blogjes geschreven zijn hoor ik teleurgestelde reacties dat hier niets uit gekomen is.
Mijn ervaring is, ook in de door mij opgezette ZZP-praktijk, dat je heel veel moet investeren voordat je hier resultaat van ziet. Oftewel tientallen netwerkgesprekken, tientallen blogjes. Netwerken is vaak veel effectiever dan solliciteren als het gaat om het vinden van nieuw werk, maar net als bij het schrijven van blogs een kwestie van een lange adem en volhouden. En daarnaast is en blijft het van belang een goede focus te houden op het doelberoep dat je voor ogen hebt.
Kort geleden kwam er een nieuwe cliënt bij mij voor begeleiding die 1,5 jaar geleden een lezing van mij gevolgd had. Zo lang kan de tijdspanne van de spin off dus zijn! Wellicht is het dus zinvoller je niet af te vragen wie jou gaat helpen maar wie jij in de tussentijd kunt helpen?