Oftewel van prutbanen naar echt werk!
Pas de laatste maand merk ik dat voor de doelgroep waar ik mij op richt de arbeidsmarkt echt aantrekt. Een kandidaat van mij (58) heeft, na zijn ontslag bij een werkgever waar hij heel lang gewerkt heeft, door intensief zoeken medio 2015 in de gezondheidszorg een baan met een jaarcontract gevonden. Na dit jaar is het geld op, het contract wordt, ondanks tevredenheid over zijn functioneren, helaas niet verlengd. Het hele sollicitatiecircus begint weer opnieuw. In eerste instantie gebeurt er niets; hij wordt niet eens uitgenodigd! Zo gaat er anderhalf jaar voorbij. Pas begin dit jaar wordt hij uitgenodigd voor diverse banen. Dit blijkt, soms nadat er meerdere tests en gesprekken hebben plaatsgevonden waarvoor veel gereisd moeten worden, te gaan om oproepwerk met een heel laag salaris voor bijv. 8 uur per week alleen in het zomerseizoen. Daar heb je als werkzoekende niet zo veel aan.
Pas nu komen de echte banen in beeld, bij de NS als hoofdconducteur en bij een beveiligingsbedrijf als teammanager van een regionaal team BOA’s. Hij is blij verrast dat hij nu ineens weer in beeld is op de arbeidsmarkt. Het wordt uiteindelijk de NS waar hij 2 juli aan de slag gaat als hoofdconducteur!