Hij is 53 jaar op het moment dat hij bij mij komt. Heeft een tiental jaren in het buitenland gewerkt en is nu teruggekeerd naar Nederland. Hij denkt dat het wel zal lukken om iets te vinden, maar als dat na een tijd niet het geval is meldt hij zich bij mij.
In zijn branche als wetenschapper in het moleculair ecologisch werkveld zijn weinig mogelijkheden. Het duurt dus tot begin 2018 voordat hij voor het eerst echt kan reageren op een vacature. Hij wordt uitgenodigd voor een gesprek maar de keuze valt op een andere kandidaat. Hij solliciteert door maar het gaat niet zoals hij wil. Om actief te blijven is hij al langere tijd gastwetenschapper op een universiteit, schrijft hij een aantal review-hoofdstukken voor boeken en is tevens boekeditor. In oktober dient zich plotseling nog een kans bij een volgend bedrijf aan. Hij had dit al eerder verwacht maar interne procedures hebben één en ander danig vertraagd. Nu mag hij op gesprek, het bedrijf besluit echter met geen van de 3 kandidaten in zee te gaan. Andermaal concentreert hij zich op het schrijven, het vrijwilligerswerk bij de universiteit en een project in Duitsland en dan ineens is daar half december een onverwacht aanbod van de universiteit om als universitair docent in dienst te treden. Er volgt één gesprek en hij heeft de baan!
2019 begint voor hem heel erg goed!