In mijn praktijk spreek ik regelmatig 50+ers die al helemaal een plaatje hadden van hun eigen VUT. In hun hoofd zagen ze de afscheidsreceptie van hun collega’s al voor zich; in het bedrijfsrestaurant, in gezelschap van hun partner. Veel collega’s voor hen hebben ze zo zien vertrekken. En ze hadden al vergevormde ideeën over wat ze zelf in hun vrije tijd zouden gaan doen. Ook ik hoor tot de doelgroep en ik kan mij er wat bij voorstellen. Door de afschaffing van de vervroegde uittredingsregelingen en de verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd is dat toekomstperspectief volledig doorkruist. Er moet doorgewerkt worden tot 67 jaar of zelfs langer. Dan volgt er ook nog een reorganisatie en in plaats van gewoon doorwerken moet je ineens nog een andere baan gaan zoeken ook!
Die ommekeer maken, is voor veel 50+ ers een enorme klus. Het is niet eenvoudig je ineens met een frisse blik op de toekomst te richten en de oude beelden voorgoed achter je te laten. Weer aan de slag gaan met solliciteren, netwerken, eventueel omscholing, is een must. Hoe beter een kandidaat in staat is die omslag te maken, hoe meer kans hij heeft om interessant te zijn en blijven voor toekomstige werkgevers.
Inderdaad: “Gewoon een baan”. Maar hoe kom je aan die baan? En wat gebeurt er met je als je op je 49ste, 11 maanden, 30 dagen, 23 uur, 59 minuten en 59 seconden plotseling een seconde laten gebombardeerd wordt tot de groep van “50plussers”? Ondertussen ben ik bijna 63, 3 jaar werkeloos en het spook van de bijstand is nog 4,5 maanden van mij verwijderd. Ontelbare sollicitaties en evenveel ontelbare “niet passend profiel” afwijzingen! Al die kennis…. verdwijnt in de mist van de tijd. Een verdwenen netwerk en geen zij-ingangen meer. Omscholing? Graag! Maar welke werkgever investeert er nog in een werknemer? Laat staan een oudere? Ik durf de uitdaging aan om met een jongere, 20-30 jarige, in dezelfde functie, zonder 9-5 mentaliteit aan de slag te gaan! Maar wie geeft je die kans? HELP is mijn kreet en die van vele lotgenoten!
Beste Hans,
Herkenbaar wat je schrijft! Je moet er echt alles voor over hebben om aan het werk te komen en blijven. Ook voor de komende periode veel sterkte toegewenst!