Hij (48) had in overleg met zijn werkgever besloten te stoppen. Voordat ze tot dit besluit waren gekomen was hij lange tijd ziek geweest, het had er diep ingehakt; een baan waarin steeds meer van hem gevraagd werd. Met te weinig mensen en middelen doelen zien te bereiken, het ging niet meer.
Toen hij bij mij kwam voor begeleiding was hij er nog lang niet. Ik zag iemand tegenover mij die er niet aan toe was om met enthousiasme de arbeidsmarkt te betreden, laat staan te gaan werken, hij moest er eigenlijk nog niet aan denken.
Door rust, duidelijkheid en structuur in de tent te brengen maar ook door aansporing en afspraken kreeg hij meer en meer grip op zijn eigen toekomst. Na een aantal maanden begon hij voorzichtig met solliciteren en tegelijkertijd intensiveerde hij zijn netwerkgesprekken. Niet alles lukt in één keer, maar net voor de zomer is hij begonnen als ICT projectleider bij een bedrijf van zijn keuze. Ik zie op zijn WhatsApp foto iemand die met energie de wereld in kijkt, een ander mens!