Het gebeurt regelmatig dat ik cliënten krijg die na een arbeidsconflict hun baan zijn kwijt geraakt. Vaak zijn zij vol van hun eigen verhaal en wat hen is overkomen. “Zoiets als zij hebben meegemaakt daar lusten de honden geen brood van” etc.
Ik begrijp dat mensen dit zo voelen, voor hen is het vaak de eerste, en hopelijk ook de enige keer, dat dit hen overkomt. Wat hen gebeurt is helemaal niet zo bijzonder. Er zijn veel Nederlanders die dit, net als zij, ook hebben meegemaakt. Alleen als je het zelf overkomt is dat toch heel anders; bij het arbeidsconflict van een ander voel je niet zoveel, bij het arbeidsconflict dat je zelf meemaakt des te meer!
Helaas heb je tegenwoordig, mede ingegeven door de slechte arbeidsmarkt, niet veel tijd om te herstellen van deze schok. Veel mensen wachten te lang met ‘het een plek geven’ en over te gaan tot actie om nieuw werk te vinden. Ze komen ze pas bij mij als het water hen (financieel) al tot ver boven de lippen staat. En is dat jammer, hoe eerder je klaar bent je met het verwerken van deze ervaring hoe sneller je op zoek kan gaan naar nieuw werk!
Geachte mevrouw Uilenberg
In het bovenstaande stuk geeft u aan dat mensen te lang wachten met “het “een plek geven. Uit eigen ervaring kan ik u zeggen dat dit niet zo eenvoudig is.
In mijn geval was er sprake van een burn-out en ik had een outplacement traject en toch heeft het 9 maanden geduurd voordat ik weer iets kon doen. Het was niet een kwestie van willen maar van kunnen.
Het outplacement traject heeft € 10.000,- gekost en was toen ik na 7 gesprekken tijdelijk werk vond klaar en hier kun je niets aan doen einde verhaal geld weg en klaar.
Er zijn zelfs nu nog momenten dat er niets uit mijn handen komt, vol goede moed ergens aan beginnen en het niet af krijgen. De schade die ik heb opgelopen is te groot geweest. En ik bedoel hiermee niet dat mijn situatie erger is dan die van iemand anders of dat ik zielig ben maar er is iets waardoor je blokkeert.
Bij een arbeidsconflict is de werkgever altijd de winnaar en zolang dat zo is zullen mensen altijd (te) veel tijd nodig hebben om te herstellen.
Met vriendelijke groet,
Fred A
Beste Fred,
Ja, ik realiseer mij dat een arbeidsconflict met ontslag als gevolg een enorme impact kan hebben op een mens. Het is mij namelijk zelf overkomen en het is mij niet in de koude kleren gaan zitten. Toch heb ik direct de knop omgezet, dat is niet iedereen gegeven dat weet ik. Of het goed of juist minder goed is geweest weet ik ook niet zo. En ik ben er wel zelf bij geweest dat arbeidsconflict dat is iets wat nooit uit te vlakken valt. Mijn complimenten dat het je weer gelukt is om werk te vinden, heel belanrijk!
Vriendelijke groet,
Jolet Uilenberg
Gewoon een Baan
Beste JolienIn mijn geval was er geen sprake van een arbeidsconflict, men wilde van mij af om te kunnen reorganiseren. Er is mij nooit iets ten laste gelegd wat bewezen kon worden waardoor zou blijken dat ik een conflict zou hebben.Er was sprake van één richting verkeer top down om mij eruit te krijgen.Helaas is mijn nieuwe werk gestopt door tegenvallende bedrijfsresultaten van het bedrijf als gevolg van voorzichtiger inkopen van onze klanten.Doordat het noodzakelijk was om te reorganiseren moest ik weg.De moraal van dit verhaal is dat ik sterker uit mijn burn-out ben gekomen en dat ik dankbaar was en ben op de kans die mij werd geboden door mij tijdelijk in dienst te nemen zoals mijn laatste werkgever dat heeft gedaan.Tot slot ben ik er van overtuigd dat ik op enig moment weer werk ga vinden dit zal tegen een lager salaris zijn maar dan ben ik niet meer afhankelijk van het goede sociale systeem wat wij in Nederland hebben en dat is mijn doel.Met vriendelijke groet,Fred A.
Bedankt voor het delen van dit artikel. Ik ben na mijn arbeidsconflict in mediation bij de notaris gegaan en ben er samen met mijn werkgever uitgekomen. Toch was ik blij toen ik niet lang daarna een nieuwe baan vond en ik met een schone lei kon beginnen.