Een cliënte van mij (dit keer een vrouw van 39) is door een arbeidsconflict haar functie kwijt geraakt. Ze is boos en teleurgesteld; de eerste maanden staan in het teken van het acceptatieproces, hierdoor heeft zij weinig gesolliciteerd. Na een aantal maanden komt de WW in zicht. Ook hier worstelt zij mee. Het lukt haar om een parttime baan als docente in de avonduren te vinden. Daarnaast neemt zij contact op met één van haar vorige werkgevers die haar een parttime plaats aanbiedt in de flexpool. Zo omzeilt zij op slimme wijze de WW en koopt zij tijd voor zichzelf om verder op zoek te gaan naar een baan op haar niveau.
Weet je zeker dat de WW bedoeld wordt (niet de bijstand) ?
Beste mevrouw of meneer Van Oosten,
Ja, dat weet ik zeker. Ik heb op een mobiliteitscentrum gewerkt waar de medewerkers van de werkgever de tijd kregen om ander werk te vinden. Vooraf gaven heel wat mensen aan “dat ze niet in de WW wilden terecht komen”. In de praktijk werkt dit anders, je groeit er langzaam naar toe. Deze vrouw wilde dit voor zijn en heeft dat op deze manier omzeild.